Etapy kształtowania funkcji słuchowych:
1. Wykrywanie dźwięków (gdzie jest?, jest – nie ma)
2. Różnicowanie dźwięków (głośny – cichy, wysoki – niski, krótki – długi, itp)
3. Identyfikacja (puka bębenek, szeleści papier, mówi mama, itp)
4. Rozpoznawanie i … (głos mamy i taty, intonacja)
5. Rozumienie dźwięków mowy (swoje imię, nazwy przedmiotów, czynności, itd)
Najpierw ćwiczymy na dźwiękach instrumentów i otoczenia potem mowy (dźwięki otoczenia i dźwięki mowy mają odmienne cechy akustyczne).
Kształtowanie mowy dziecka z uszkodzonym słuchem następuje według tych samych mechanizmów, co u zdrowego dziecka.
Techniki wspomagające naukę języka
➢ Podkreślenia intonacyjne (zawieszenia głosu, akcentowanie)
➢ Zapisywanie słów kluczowych
➢ Przedłużanie samogłosek
➢ Zaciekawienie
➢ Powtórzenie w zabawie
➢ Pytania odtwórcze
➢ Pytania otwarte (unikamy odpowiedzi „tak”, „nie”)
➢ Pytania zamknięte (formujemy „Czy …?”)
➢ Naprowadzanie na trop (lawina pytań, „odbijanie piłeczki”)
➢ Zdanie niedokończone
➢ Odmiana w ciągu (uczyć gramatyki tak, by jej używać)
➢ Definiowanie
➢ Układanie słów wg klucza (segregacja tematyczna, selekcja tematyczna)
➢ Odgrywanie podwójnej roli i podchwytywanie (zrozumienie myśli dziecka i nadanie jej formy językowej)
Czynniki sukcesu (stojące po stronie dziecka)
➢ Wiek w chwili aparatowania lub wiek biologiczny i słuchowy w chwili implantacji
➢ W przypadku implantowania – wcześniejsza rehabilitacja i korzyść z aparatów słuchowych
➢ Akceptacja protezy
➢ Motywacja dziecka i rodziców
➢ Umiejętność wchodzenia w interakcje społeczne
➢ Poziom umiejętności społecznych i komunikacyjnych
➢ Inteligencja
➢ Ogólny stan psychofizyczny dziecka
➢ Wady sprzężone
CELEM DZIAŁANIA RODZICÓW, WYCHOWAWCÓW, NAUCZYCIELI
powinno być:
1. Wychowanie samodzielnego, szczęśliwego człowieka
2. Wypracowanie sprawności społecznych
3. Zadbanie o harmonijny i zsynchronizowany rozwój umiejętności komunikacyjnych
PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI DLA NAUCZYCIELI
– Akceptuj ucznia z wadą słuchu, gdyż postawa nauczyciela jest ważna w osiąganiu przez dziecko sukcesów.
– Obserwuj ucznia, by poznać jego mocne i słabe strony, problemy ucznia nie zawsze muszą być związane z ubytkiem słuchu.
– Ucznia z wada słuchu powinny obowiązywać te same reguły, co jego kolegów w klasie.
– Rozmawiaj z uczniami słyszącymi o wadach słuchu i problemach z nim związanych, gdyż może to poprawić kontakty interpersonalne w klasie.
– Utrzymuj niski poziom hałasu w klasie i wyjaśnij uczniom słyszącym, dlaczego to jest ważne.
– Dziecko niesłyszące powinno dobrze widzieć i słyszeć nauczyciela, a także móc łatwo obrócić się, gdy zechce słuchać kolegów. Jeśli ktoś mówi coś ważnego, niech wszystkie dzieci patrzą w jego stronę.
– Pozwól na przemieszczanie się ucznia niesłyszącego, kiedy w klasie dzieją się jakieś istotne rzeczy.
– Mówiąc zwróć się do ucznia twarzą, nie chodź po klasie w trakcie mówienia, nie mów będąc zwróconym do tablicy, nie stawaj pod światło
– Patrz na ucznia, kiedy on mówi, ponieważ mówienie jest dla niego ważne i chce czuć w nauczycielu swojego sojusznika.
– Mów do ucznia normalnie (w sposób naturalny, w normalnym tempie i z intonacją); unikaj pojedynczych słów, lecz stosuj krótkie zdania lub frazy, bez przesadnej artykulacji i krzyku.
– Omawiając nowy temat napisz na tablicy słowa kluczowe i jak najczęściej używaj pomocy wizualnych, tablic, obrazów.
– Zachęcaj ucznia, by dawał znać, gdy czegoś nie usłyszał lub nie zrozumiał.
– Sprawdź, czy dziecko rozumie zadane pytanie. Słysząc „rozumiesz?” najczęściej kiwnie głową mimo, że nie wie o co chodzi – zapytaj w łatwiejszej formie.
– Zadając pytania unikaj takich, które wymagają odpowiedzi „tak” lub „nie” (można zgadnąć nie rozumiejąc)
– Wykorzystuj każdą sposobność do indywidualnej pracy z uczniem – widząc w tobie sojusznika będzie się bardziej starać.
– Naucz się zmieniać baterie w aparacie słuchowym lub implancie – nie bój się urządzenia, zostało stworzone, by wytrzymać kontakt z dzieckiem.
PAMIĘTAJ!
APARAT SŁUCHOWY, CZY IMPLANT NIE UCZYNI OD RAZU Z DZIECKA OSOBY NORMALNIE SŁYSZĄCEJ, ROZUMIEJĄCEJ I POSŁUGUJĄCEJ SIĘ JĘZYKIEM TAK JAK RÓWIEŚNICY!
UPOŚLEDZENIE SŁUCHU NIE JEST ZWIĄZANE Z INTELIGENCJĄ! POD TYM WZGLĘDEM ISTNIEJE – PODOBNIE JAK W KAŻDEJ INNEJ GRUPIE – ZRÓŻNICOWANIE; SĄ WIĘC NIESŁYSZĄCE DZIECI BARDZIEJ I MNIEJ INTELIGENTNE!
opracowała:
2014-04-04 10:02:24