Dlaczego moje dziecko nie chce się uczyć?

To pytanie zadaje sobie wielu rodziców którzy martwią się niskimi wynikami w nauce i zauważają niechęć ich dzieci do a lekcji. W tej sytuacji wskazane byłoby przeprowadzenie analizy własnej postawy wobec dziecka i jego obowiązków szkolnych.

Aby nauka była przyjemnością należy zapewnić dziecku m.in. życzliwą i serdeczną atmosferę domową, zainteresowanie jego pracą i docenienie wysiłków jakie wkłada w wypełnianie swoich obowiązków. Przesadna ambicja, stawianie zbyt wysokich wymagań, surowość, powodują, że nie wierzy w swoje możliwości.

Przystępowanie do pracy w poczuciu, iż jest ona trudna i ponad umiejętności dziecka powoduje zniechęcenie i rezygnację z wysiłku. Zdarza się także sytuacja odwrotna, gdy rodzice nie stawiają żadnych wymagań, nie wdrażają do pracy i obowiązków, wyręczając we wszystkich czynnościach. Często dowiadują się od innych dzieci, co było zadane i co trzeba przynieść na jutro, zwalniają syna czy córkę z obowiązku zapamiętywania poleceń nauczyciela. Stopniowo dziecko dochodzi do wniosku, że nauka jest w większym stopniu sprawą mamy niż jego samego.

Stąd bierze się niechęć do odrabiania lekcji i unikanie wysiłku.

Niewłaściwa organizacja nauki w domu może w znacznym stopniu wpływać na obniżenie wyników szkolnych. Niektóre dzieci same przystępują do Sekcji od razu po powrocie ze szkoły. Świadczyć to może o poczuciu odpowiedzialności, ale często wypływa to z chęci pozbycia się obowiązku, aby tylko „mieć to z głowy”.

Korzystnie jest, gdy dziecko odrabia lekcje po upływie 1-2 godzin od powrotu ze szkoły. Czas ten powinno prze znaczyć na odpoczynek, interesującą i spokojną zabawę. Ważna też również dbałość o prawidłowy tryb życia. Zapewnienie dziecku regularnych posiłków, wystarczającą ilość snu, dużo ruchu na świeżym powietrzu, ograniczeniu oglądania telewizji i filmów video, sprzyjać będą wzmocnieniu ogólnej kondycji fizycznej młodego człowieka i osiąganiu dobrej koncentracji uwagi.

Istotne jest motywowanie dziecka do systematycznej pracy umysłowej poprzez dostrzeganie jego sukcesów i postępów, wyrażanie swojego uznania i szacunku dla włożonego wysiłku, stwarzanie możliwości praktycznego wykorzystania i zaprezentowania zdobytych umiejętności. Samodzielne pokonanie trudnego zadania może być źródłem satysfakcji, dawać poczucie niezależności, wzmocnić samoocenę.

Wydajnej pracy dziecka w domu sprzyja nastrój spokoju, wolny od niepewności i napięć.

Konflikty między rodzicami, kłótnie i awantury powodują utratę poczucia bezpieczeństwa oraz pojawienie się trudności i zaburzeń emocjonalnych.

Znajduje to odbicie w pogorszeniu się wyników w nauce szkolnej i narastaniu kłopotów wychowawczych (wybuchy agresji, wagarowanie, przyłączanie się do grup nieformalnych, �zamknięcie się� dziecka we własnym świecie).

Uwzględnienie powyższych informacji i argumentów w postępowaniu z dziećmi może w dużym stopniu sprzyjać zwiększeniu ich motywacji do nauki.

Marta Głód

Skip to content